Sarritan esaten dugu ekosistemak oso sentikorrak direla eta edozein aldaketak, oso txikia bada ere, denari, multzo osoari, eragiten diola.
Aldaketa hori nonbait espezie bat sartzea bada, dela animalia bat, dela landare bat, horrek berekin ekartzen du naturaren orekak egonkortasuna galtzea seguru.
Eta horixe gertatu da Guamen, Marianetako uharte handienean, Mendebaldeko Ozeano Barean.
Bigarren Mundu Gerran, zuhaitzetako suge marroiaren edo Boiga irregularis sugearen ale batzuk iritsi ziren uhartera Ipar Amerikako itsasontzietako zamategietan ezkutaturik.
Geroztik, izugarri ugaritu dira habitat berri horretan eta Guamen zeuden txorien 12 espezie exotikoetako 10 akabatu dituzte. Eta horrek kateko ondorioak izan ditu, uhartea intsektuz eta armiarmaz bete baita, ez baitute jada beren harrapakari naturala zena.
Baina orain zientzialarien komunitateak floran jarri du arreta, suge hori hedatzea horri ere kalte egiten ari baitzaio.
Hala, Nature aldizkariak kaleratu duen azterlan baten arabera, uharteko bertako basoa arriskuan dago, litekeena baita zuhaitz berrien jaiotza % 92 gutxitu izana.
Guam uharteko zuhaitzak txoriek beren fruituetan jaten dituzten eta gero beren gorotzen bidez zabaltzen dituzten hazien bidez ugaltzen dira.
Bestela esanda, sugeek, hegaztiak jatean, eragotzi egiten dute hegaztiek zuhaitzen haziak zabaltzea eta horrek galarazten du uharteko basoak birsortzea.
Gobernuak, hainbat unibertsitatek beren ikerketa-sailetatik bezala, egoera hori iraultzen saiatzen ari dira. Irauli, arindu edo kontrolatu; izan ere, arazoa beste uharte batzuetara edo kontinentera bertara zabaldu daitekeen beldur bat dago eta.
Horretarako, tranpa-sare zabal bat jarri dute, sugea harrapatzeko tranpa eta beita desberdinak dituena.
Gainera, aireportuan, Guamgo portuetan eta inguruko uharteetan, azterketa sakona egiten da txakurrekin, tranpak jartzen dira eta uhartean sartzen diren zuhaitz-espezie batzuk berrogeialdian jartzen dira, berriro gauza bera gerta ez dadin.
Bestalde, uhartean ezarritako base militarretan gaueko eskuzko harrapaketak egiten dira.
Eta, unean-unean, kontrolatutako izurri biologikoak kontrolatzeko ekintzaren bat ere egiten da.
Erakunde batzuek gauez irteerak egiten dituzten esparruak dituzte, aurkitzen dituzten sugeak harrapatzeko. Horietako asko birkapturatu egiten dira, eta, horri esker, espezie inbaditzaile horrek uhartean duen portaera azter daiteke: nola hazten den, ugaltzen den, etab.
Ikusten denez, espazio baten oreka naturala haustea erraza da. Ez, ordea, geroko ondorioak ezabatzea edo iraultzea.
Gai honekin lotutako argitalpen gehiago irakurri nahi badituzu, kontsultatu hauek:
Desagertzeko arriskuan dauden zuhaitzak
Hegaztien migrazio-ohiturek gure basoak moldatzen dituzte
*Iturriak
https://www.nationalgeographic.com.es/edicion-impresa/articulos/mil-sendas-color_20474
Utzi erantzuna