Gaur egun, ehun-gaien ekoizpenaren % 13 baino ez da birziklatzen. Ehun-hondakinen 92 milioi tona iristen dira urtero zabortegietara. Eta hori gelditu eta amaitzeko unea iritsi da. Orain, indarreko legediak enpresak eurak egiten ditu beren hondakinen kudeaketaren arduradun, eta ekonomia zirkularra haien guztien helburu nagusi bihurtu da. Asmoa da ehun-hondakinak etorkizuneko produktuetarako lehengai bihurtzea.

Hiria gizatiartzea, pertsonengan ardaztea eta haietako bizi-kalitatea hobetzea da “trafikoa baketzearen” erronka. Zehazki, Europako hainbat hiritan ezartzen ari den neurri-sorta da, hirietan auto pribatuen abiadura eta kopurua murrizteko eta zarata gutxitzeko helburuarekin.

EBk urtero milaka milioi tona lehengai kontsumitzen ditu bere ekonomiak elikatzeko. Material horien guztien % 12 bakarrik birziklatua da, 2030erako bikoitza izatea helburu den arren.
Europar Batasunak birziklatutako produktuen kontsumoa handitzea espero du, 2026an onartuko den Ekonomia Zirkularraren Legearekin. Posible ote da?

Nepalek droneak erabiltzen ditu Everest mendia garbitzeko. Ekimen berritzailea da, etengabeko arazo bati, kutsaduraren arazoari, aurre egiteko. Ekimenaren helburua da mendiko turismoak eskualde horretan duen ingurumen-inpaktua murriztea. Urtero, milaka mendigoizalek eta eskalatzailek hainbat eta hainbat hondakin uzten dituzte atzean, hala nola oxigeno-botilak, janari-hondarrak eta gorotzak.

Luis Merino ingurumen-kazetari eta Energías Renovables aldizkariaren zuzendariaren hitzetan, “zerbait gaizki egiten ari gara, inork ez baditu nahi haize-parkeak edo beste energia berriztagarri batzuk gertu. Argi dago soil-soilik energia berriztagarrietan oinarrituta dagoen energia-eredu batera igaro behar dugula, energia konbentzionalak arazo larriak eragiten ari baitira. Horrek ez du esan nahi, ordea, energia berriztagarriak edozein eratara instalatu ahal direla”.

Eztabaida mahai gainean dago.

Berrerabilpenari sormen pitin bat gehitzen badiogu (berriro pentsatzea), funtzionalitate berria lortzen duten objektuen aprobetxamendua da emaitza. Hori da Upcycling, eta horren bidez bazter utzitako produktuak aldatu egiten dira, industria-prozesu bat egin gabe, eta objektu berri bihurtzen dira.

Paper-zapi bustien presentzia gure ingurunean etengabea da, eta azpiegitura publikoak buxatzen ditu, hala nola estolda-sareak, ponpaketa-ekipoak eta araztegiak. Eta horrek %10-15 garestitzen ditu hondakin-uren mantentze-, tratamendu- eta arazketa-lanak. Kordoban, gainera, paper-zapi bustien uhartetxoa sortu da.

Imagen de Eveline de Bruin en Pixabay

Orken ehunetan kutsatzaile kimikoak egoteak egiaztatu egiten du osagai kutsatzaileek gorantz egiten dutela elikadura-sisteman. Lehenbizi, ozeanora iristen dira hondakin-uren araztegien eta industria-isurketen bidez, gero organismo txikiagoek irensten dituzte eta, ondoren, beste handiago batzuek, haien artean gizakiok. Eta horrek guztiak zer pentsatua ematen du…

Gizateriak inoiz aurrez aurre izan duen arazo larriena da klima-aldaketa. Zientzia konprometitua eta mobilizatzen duena ardatz duten ekimenak oso erabilgarriak izan daitezke, herritarrak ziurtasunetan oinarrituta mobilizatzen baitituzte. Haietatik eratortzen diren ekintzak azterlan zientifikoek bermatuta daude, eta eragina eta emaitzak izan ditzakete.

“Eta street-scape bat antolatzen badugu Patruila Jasangarriarekin eta hondakinik gabeko kilometro koadro bat planteatzen badugu? Argazki-rally bat egin dezakegu kalean aurkitzen ditugun hondakinekin eta sareetan kaleratu, hondakinak bildu eta haien tokian pegatinak jarri, gaizki botatako hondakinak non zeuden adierazteko”. “Nire txokoa garbiena da lehiaketa antolatu ahal dugu”. “Kartoizko betaurreko berde batzuk banatu ahal ditugu, “Jantzi iraunkortasunaren betaurrekoak” leloa dutenak, eta herritarrak gonbidatu kaleei begiratzera ingurumenaren ikuspuntutik”. “Eta photocall bat jar…