Egun, konpainia batzuek iraunkortasunaren arloan egiten dituzten aurrerapenak ezkutatu edo isiltzeko joera dute. Arrazoiak askotarikoak dira: sinesgarritasunik eza, kritikak eta abar. Horrek eragin negatiboa dauka, gardentasuna gutxitzen baitu eta iraunkortasunaren alde serio ari diren enpresak zein diren identifikatzea zailtzen du. Badirudi gomendagarria dela komunikazio zintzo, argi eta orekatu baten alde egitea eta herritarrak ahalduntzea.
Hainbat etiketaren, besteak beste, “eko”, “bio” eta “% 100 birziklagarria” diotenen, gaineko publizitate engainagarriaren gehiegikeriaren aurrean, Europar Batasuna araudi berria sustatzen ari da, etiketa horiek merezi izateko, kontsumitzailearen profila babestea hobetzeko eta gardentasuna handitze aldera irizpide zehatzak eta egiaztagarriak ezartzeko.
Estatuko 17 autonomia-erkidegoetako eta Ceuta hiriko 150 dokumentazio-zentrok, ikerketa-zentrok, erakunde publikok, eta ingurumeneko eta naturgune babestuetako liburutegik baino gehiagok eratuta dago. Eta bere xedea da baliabideak optimizatzea eta informazioaren trukea bultzatzea ingurumenaren sektorean, eta bai ingurumenaren arloko informazioa eta dokumentazioa eskuratzea erraztea ere.
Azkenaldian egiaztatu ahal izan dugu hedabideetan gero eta maizago eta modu transbertsalago batean jorratzen dituztela ingurumen-izaerako informazioak. Hori guztia moda bat al da ala komunikazioa ulertzeko modu berri bat?
