Duela urte batzuetatik hona, ontziak egiten dituzten enpresak, eta bai beren produktuak babesteko erabiltzen dituztenak ere, behin betiko ontzi iraunkorraren bila dabiltza. Horretarako, nagusiki bi arlotan egiten dute lan: jatorri biologikoko materialen erabileran, tradiziozko fosilen aurrean; eta biodegradazioan, ontziek sortzen dituzten hondakinak kudeatzeko modu gisa.

Aluminioa ekoizteak gastu izugarria dakar ingurumenerako. Gainera, nahiz eta materiala infinituki birziklatu ahal den, biltzea eta berrerabiltzea batzuetan zaila da. Hori dela-eta, gomendatzen da gutxiago erabiltzeko, batez ere elikagaiak biltzeko.

Gravity Wave, itsasotik berreskuratutako arrantza-sareekin sakelako telefonoetarako egindako lehen zorroa. Horren atzean, askoz osoagoa den egitasmo bat dago, arrantza iraunkorra eta arduratsua sustatzeaz arduratzen dena eta plastikoak birziklatzea bultzatzen duena, zorroak bildu eta berriro birzikla daitezkeen negozio-eredu zirkular batez gain.

Suediaren adibideari erreparatu diogu, zaborren %99 birziklatzen baititu. Beste herrialde batzuetan, ordea, Espainian, adibidez, udal-hondakinen %33,0 birziklatzen dira.

Patchworka, sashikoa, fuxicoa… ehunka urte dituzten ehun-teknikak dira, eta bai milaka urte ere, eta beren izateko arrazoia oihalen erabileran dute. Azken urte hauetan, teknika horiek guztiek goraldi handia izan dute, lantegien, ikastaroen eta sare sozialetan izan duten zabalkundearen bidez, ehun-hondakinak ongi nola berrerabili erakusten baitute.

Azaroaren 19an Komunaren Mundu Eguna ospatu zen. Hori zela eta AEASek sentsibilizazio kanpaina bat kaleratu zuen eta horrekin ia 100 erakundek bat egin zuten. Helburua: gogoraraztea komunera botatzen diren higiene intimoko elementuak, kotoi-zotzak eta paper-zapi bustiak arazo larria direla hornidura- eta saneamendu-sarearen mantentze-lanetan.