Que dos jóvenes promotores se pongan de acuerdo para cumplir un sueño, siempre es una buena noticia. Que ese proyecto vele por el cuidado y el respeto al medio ambiente, es, además, para aplaudir. Este es el caso de Agotzenea, un proyecto que nace de la necesidad “de crear nuestros propios puestos de trabajo, vinculados a un tema que nos apasionaba y ubicados en nuestro valle”. O dicho de otro modo, bioconstrucción, agricultura orgánica, ecología y gestión forestal, junto a una oferta formativa, todo en uno.

Beti berri ona da bi gazte sustatzaile ados jartzea amets bat betetzeko. Proiektu horrek ingurumena zaindu eta errespetatzearen alde egitea, gainera, txalotzeko modukoa da. Eta horixe da Agotzenearen kasua, “gure lanpostuak sortzeko beharretik sortutako proiektua, oso gustuko genuen gai bati lotuta eta gure ibarrean kokatuta”. Edo beste modu batera esanda, bioeraikuntza, nekazaritza organikoa, ekologia eta baso-kudeaketa, heziketa-eskaintza batekin batera, dena batean.

La bioconstrucción es un término que hace referencia a un modo de entender la arquitectura. Aprovechar al máximo la energía solar, utilizar materiales naturales y locales, garantizar el aislamiento térmico y la ventilación son los criterios que se siguen a la hora de levantar unas construcciones que, al llegar al final de su ciclo vital, se integran de nuevo en la naturaleza sin causar daño alguno.
Iñaki Urkia, uno de los claros exponentes de esta arquitectura, nos acerca a las casas de paja.

Arkitektura ulertzeko modu bati erreferentzia egiten dion termino bat da bioeraikuntza. Eguzkiaren energia ahalik eta gehiena aprobetxatzea, material naturalak eta tokikoak erabiltzea, isolatze termikoa eta aireztapena bermatzea dira eraikinak altxatzeko orduan aintzat hartzen diren irizpideak; beren bizi-zikloaren amaieran, inolako kalterik egin gabe berriro naturan integratzen diren eraikinak, hain zuzen.
Iñaki Urkia arkitektura horren adierazgarri argietako bat da, eta lastozko etxeetara gerturatuko gaitu.